Fizyka dla każdego

Rok temu wygłaszałem wykład na otwarcie roku akademickiego Uniwersytetu Dziecięcego UMK, a do tej pory słyszę z różnych miejsc opowieści o jajecznicy, co spadała z drabiny, foto 1. Oczywiście, poniekąd o to chodziło, ale nie tylko. Wykład dotyczył fizyki – lotów w kosmos i praw mechaniki, ale jajecznica też była, jako tzw. gwóźdź programu – dla zawieszenia całej, skomplikowanej narracji i zaawansowanego przekazu dydaktycznego. Wykłady, nawet te dla dzieci, rodzą się stopniowo, wiele lat wcześniej - w głowie, a dopiero dojrzałe, „spadają z drabiny”.

Artykuł pojawi się w grudniowym numerze Głosu Uczelni.

[1] J. Kruk, G. Karwasz, Jak współcześnie stosować zasadę poglądowości – dwugłos interdyscyplinarny, w: „Współczesne odniesienia edukacyjne do pedagogiki Kazimierza Sośnickiego”, pod. red. B. Siemienieckiego, Wyd. Adam Marszałek, Toruń, 2009, str. 106-114

[2] G. Karwasz, O (nie)ważkim problemie inaczej, Fizyka w Szkole 1/2017, str. 28-31. wersja multimedialna

[3] J. Kruk, G. Karwasz, Reprezentacja, Przyczynowość i badania eksperymentalne jako znaczące punkty „mapy poznawczej” dydaktyki ogólnej, Forum Oświatowe No 2 (33) 2005, str. 97-111

[4] G. Karwasz, Czy świat kręci się w prawo? Fizyka i zabawki, Postępy Fizyki, 51 (2000) Zeszyt dodatkowy, str. 97

[5] G. Karwasz, A. Karbowski, Hyper-konstruktywizm w nauczaniu fizyki. Tożsamość indywidualna i kompetencje społeczne, Acta Universitatis Nicolai Copernici, Pedagogika XXXII/2016

[6] G. P. Karwasz, Między neorealizmem a hyper-konstruktywizmem – strategie dydaktyczne dla XXI wieku, Problemy Wczesnej Edukacji, 3(15) 2011 „Awangarda w szkolnej i pozaszkolnej edukacji”, str. 8-30