Tęczowa kula - nie wiadomo jakiego jest koloru: z jednej strony miodowo-żółta, z drugiej zielona, z góry niebieska. A jak się nią obróci, kolory się zmieniają.

Ta kula z ciężkiego szkła, szlifowana na kształt piłki futbolowej zachwyca gamą kolorów w zależności od kąta patrzenia. Jak w tęczy, albo i ciekawiej.

Podobnie działa kryształowa piramida; jeśli dobrze spojrzeć, to rozpada ona się na wiele części: górna jest zielonkawa, dół złocisty a brzegi różowe i fioletowe.

Wydawałoby się, zwykły kawałek szkła z lusterkiem pod spodem.

Kula wykorzystuje ten sam "trick", co brylanty: takiego doboru płaszczyzn szlifu, aby światło wielokrotnie się wewnątrz odbijało, pod różnymi kątami, tak aby wychodząc z kryształu było rozszczepione na poszczególne barwy. Ta spinka do paska, mimo że z tanich szkiełek, też rozszczepia barwy. (Tańsza wersja diamentów to tzw. cyrkonia, tlenek cyrkonu ZrO₂, też o znacznym współczynniku załamania - 1,84 w porównaniu do 2,42 diamentu)

Lustro pod spodem zwielokrotnia przebiegi i miesza barwy. Tak więc i w kuli i w piramidzie kolory nie muszą być barwami podstawowymi - widzimy i cyjan i magentę. [uwagi o kolorach]

Okazuje się, że nie każda kula, nawet o podobnym szlifie, nie staje się "kulą Swarowskiego". Musi ona mieć wysoki współczynnik załamania. Kula ze szkła o niskim współczynniku załamania, z lustrem pod spodem, daje kolorowe "odbicia" tylko pod niektórymi kątami.