Ot, takie sobie zwykłe przyciemnione okulary, tylko nie wiadomo, dlaczego takie drogie (100 złotych). Bardzo je lubią kierowcy. Mają one dziwną właściwość: niebo w nich jest ciemne, a droga nie.

Są to tak zwane okulary polaryzacyjne, które nie przepuszczają tzw. światła spolaryzowanego, czyli ukierunkowanego. Na takiej samej zasadzie, według której przez sztachety w płocie przeciskają się tylo chude koty (tzn. wydłużone w kierunku pionowym). Światło nieba, to takie płaskie koty, i przez pionowe sztachety przecisnąć się nie mogą.

Światło jest falą poprzeczną: wektor drgań pola elektrycznego jest poprzeczny do kierunku rozchodzenia się (w próżni, w falowodach nie zawsze). Światło nieba jest spolaryzowane, wskutek rozproszenia: fala rozproszona pod kierunkiem prostopadłym w stosunku do swego pierwotnego kierunku propagacji traci jedną ze składowych pola, zob. rysunek. Staje się więc falą spolaryzowaną. Ustawienie na jej drodze filtru polaryzacyjnego pozwala regulować jej natężenie.

Okulary, "same w sobie" są jedynie niewiele przyciemnione.

Przez okulary polaryzacyjne obserwujemy źródło światła spolaryzowanego, jakim są ciekłe kryształy w wyświetlaczu zegara.

Jeśli oś optyczna polaryzacji okularów jest równoległa do kierunku polaryzacji światła, to natężenie światła się nie zmienia.

Jeśli oś optyczna polaryzacji okularów jest prostopadła do kierunku polaryzacji światła, to natężenie światła zanika do zera

Okulary ustawione skośnie osłabiają natężenie światła proporcjonalnie do kwadratu cosinusa kąta między dwoma osiami.

Wskaźnik ciekłokrystaliczny obserwowany przez okulary ułożone równolegle do podstawy, prostopadle oraz skośnie.

Okulary usuwają światło spolaryzowane, nadchodzące z boku, w stosunku do oka, są więc znakomite dla kierowców, którzy powinni patrzeć zawsze przed siebie.