Ciekawe doświadczenia z powietrzem
|
|
|
Doświadczenia z ciekłym powietrzem
Powietrze
po raz pierwszy zostało skroplone w roku 1883 przez polskich uczonych
Zygmunta Florentego Wróblewskiego i Karola Stanisława Olszewskiego.
Temperatury wrzenia kilku skroplonych gazów pod ciśnieniem normalnym
(1013,25 hPa) przedstawiamy poniżej.
| powietrze: |
80,27K
|
=-192,88oC |
| azot: |
77,34K |
=-195,81oC |
| tlen: |
90,19K |
=-182,96oC |
|
Fontanna
Naczynie
szklane zamknięte korkiem, w którym znajduje się rurka napełnione jest
do połowy wodą. Dolewamy około 10 ml ciekłego azotu, zamykamy korkiem. Z rurki
gwałtownie wypływa woda.
|
Właściwości ciał w niskich temperaturach
Do
naczynia z ciekłym azotem wkładamy kolejno kawałek naturalnej skóry,
gumy, igielitu. Po zamrożeniu badamy elastyczność tych materiałów
uderzając nimi np. o stół demonstracyjny. Tenisową piłkę gumową, która
wykazuje w normalnej temperaturze doskonałe własności sprężyste, po
zamrożeniu w ciekłym azocie, traci te własności. Uderzamy piłką mocno o
ścianę. Uzyskujemy dodatkowo efekt akustyczny. Podobny efekt można
uzyskać np. używając dzwonka wykonanego z ołowiu.
Zależność oporu od temperatury
Żarówkę połączoną szeregowo z drutem oporowym podłączamy do zasilacza
(jak na schemacie). Napięcie ustawiamy na granicy żarzenia się żarówki.
Drut
oporowy wkładamy do ciekłego azotu i obserwujemy żarówkę. Po chwili
zaczyna ona świecić jaśniej. Opór elektryczny drutu zmalał.
|
|
Doświadczenie
powtarzamy dla półprzewodnika (dioda). Napięcie ustawiamy tak, aby
żarówka świeciła pełnym światłem. Wkładamy diodę do azotu. Po chwili
żarówka gaśnie. Opór diody wzrósł. Przewodnictwo tzw. półprzewodników jest zjawiskiem skomplikowanym.
|
|
|
