Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej UMK w Toruniu


Start
Wprowadzenie
POWIETRZE
CZY PRÓŻNIA

- JEST CZY GO NIE MA

Gasnąca świeczka

Balonik na butelce

Balonik pod kloszem

Balonik w bańce
Balonik naciągnięty na rurę
Rura Newtona
Półkule magdeburskie
WŁAŚCIWOŚCI POWIETRZA
Ciśnienie atmosferyczne
Barometr Goethego
Implozja puszki
Wrzenie wody pod zmniejszonym ciśnieniem
Wilgotność z palącą się świeczką - doświadczenie z komputerem
Dzwonek pod kloszem
Płonąca rura
Rezonans z kamertonami
Kula plazmowa
Model Burzy
Wyładowania w rozrzedzonym gazie
Załamanie światła laserowego
PRZEMIANY FAZOWE
Skraplanie gazów
Zestalanie gazów
Doświadczenia z ciekłym powietrzem
JAK WYKORZYSTUJEMY POWIETRZE
Armata powietrzna
Pneumatyka - latająca rakieta
Dlaczego samolot lata
Kiedy powietrze szkodzi - zrywanie dachów z domów
Działo rakietowe - silnik odrzutowy
Elektrownia wiatrowa
Balon na podgrzane powietrze
Poduszkowce - małe i duże



 Strona UMK  Strona Wydziału  Strona Instytutu  PDF  Uniwersytet A-Z    



Poczta
Ciekawe doświadczenia z powietrzem



Wrzenie wody pod zmniejszonym ciśnieniem

Jest to efektowne doświadczenie. Wstawiamy szklankę z wodą (ok. 1/3 objętości) o temperaturze pokojowej (ok. 20OC) pod klosz pompy próżniowej. Następnie zaczynamy wypompowywać spod klosza powietrze. Pomimo, że wody nie podgrzewamy, w pewnym momencie (przy odpowiednio niskim ciśnieniu) zaczyna ona wrzeć, czyli parować w całej  objętości.

Woda, jak każde ciało składa się z cząsteczek. W cieczach są one w ciągłym ruchu (dzięki ruchom Browna). Cząsteczki te bez przerwy się ze sobą zderzają, przekazując nawzajem swoje pędy i energie. Gdy wodę podgrzewamy (dodajemy energii na sposób ciepła) – ruchy te stają się coraz szybsze – coraz więcej cząsteczek ma energię tak dużą, że mogą opuścić objętość cieczy przechodzą one ze stanu ciekłego w gazowy, czyli parują. W pobliżu 100OC (przy normalnym ciśnieniu) jest ich już tak dużo, że woda zaczyna parować w całej objętości.
W przypadku doświadczenia z pompą próżniową, żeby spowodować wrzenie wody nie musimy dostarczać do układu dodatkowej energii. Gdy wypompujemy powietrze spod klosza, na powierzchnię cieczy nie działa ciśnienie atmosferyczne. Cząsteczki wody aby uciec z powierzchni cieczy muszą przezwyciężyć tylko  wzajemne siły spójności. Po pewnym czasie niektóre z nich zaczynają parować, aż wreszcie woda zaczyna wrzeć w całej objętości. Cząsteczki, które mają wyższe energie wyparowują, dzięki czemu energia całego układu staje się coraz niższa, co można sprawdzić mierząc temperaturę wody – po wykonaniu doświadczenia jest ona niższa, niż w chwili początkowej.


W górach herbata źle sie parzy: woda wrze w temperaturze niższej niż 100oC.