Kamień na pierwszy rzut oka wydaje się znakomicie symetryczny. Po dokładniejszym przyjrzeniu okazuje się, że jeden jego spodni bok jest nieco wklęsły. Ta mała asymetria powoduje, że kręci się w sposób całkowicie asymetryczny.

Podobnie ze Wszechświatem: materia i antymateria są doskonale symetryczne, a właściwie prawie doskonale. Mała asymetria - ładunku i parzystości, powoduje (?), że czas płynie tylko w jednym kierunku (!).

Zachowanie kamienia obrazuje szereg zjawisk związanych z prawem zachowania energii oraz momentu pędu, które w tym przypadku zdaje się być pogwałcone jeśli nie zwrócimy uwagi, iż mamy tu w rzeczywistości do czynienia z układem nie izolowanym. Zasada zachowania momentu pędu obowiązuje dla układów izolowanych tj. takich w których nie dochodzi do interakcji z otoczeniem, a tarcie występujące między kamieniem a podłożem warunku tego nie spełnia.

Początkowo kamień celtycki posiada energię kinetyczną ruchu obrotowego, energia ta na skutek specyficznej geometrii kamienia zostaje zamieniona w energię ruchu drgającego, w końcu znowu w energię rotacyjną.

Niesymetryczna jest również wenecka gondola - ta asymetria umożliwia wiosłowanie z jednej strony.

Dobrym przybliżeniem kamienia celtyckiego jest łyżka z zagiętym uchwytem (Ucke, 1996). Tak spreparowany "kamień" nie chce kręcić się swobodnie w obu kierunkach!