Obręcz magazynuje sporo energii ruchu obrotowego i długo wytraca ją przez tarcie. Zwarta "mina" magazynuje proporcjonalnie mniej energii w formie ruchu obrotowego.

Duża zjeżdżalnia ilustruje kilka zagadnień ruchu.

1. W odróżnieniu od "małej" zjeżdżalni, na końcu segmentu ciała zatrzymują się i zaczynają ruch przyspieszony w drugim kierunku z prędkością początkową zero.
2. Bez wątpienia, "zwarte" bryły - jak "mina podwodna" - zjeżdżają szybciej niż bryły z obręczami. Można powtórzyć kilkakrotnie doświadczenie, i zawsze "mina", puszczona z jednosegmentowym opóźnieniem, dogoni obręcz na przedostatniej prostej. Ruch, mimo że skomplikowany, rządzi się swoimi ścisłymi prawami.
3. Na końcu segmentu, bryły zatrzymują się w swym ruchu posuwistym i powoli wytracają prędkość obrotową. Siła tarcia (pomiędzy wewnętrzną kulą, taką samą dla miny i dla obręczy) jest dla różnych kształtów w przybliżeniu taka sama. Czas hamowania jest natomiast zdecydowanie dłuższy dla obręczy. Wynika to z większej energii ruchu obrotowego, proporcjonalnej do momentu bezwładności I.

Niezależnie od skomplikowanych praw rządzących staczaniem się obiektów na równi (moment bezwładności, tarcie) ruch jest znakomicie powtarzalny.

W kategoriach energii, staczająca się (bez poślizgu) obręcz magazynuje w formie energii kinetycznej ruchu posuwistego 50% energii całkowitej, a pozostałe 50% w postaci energii kinetycznej ruchu obrotowego, zgodnie ze wzorami.

E_trans = ½mv²
i E_rot = ½Iw²= ½(mr²)(v/r)² = ½mv²

Dla pełnego cylindra proporcje te wynoszą 2/3 i 1/3, zgodnie ze wzorem

E_rot = ½Iw² = ½(½mr²)(v/r)² = ¼mv²

Oderwane koło samochodowe, nawet tocząc się powoli, niesie ze sobą sporą energię kinetyczną.

Podobne doświadczenie można przeprowadzić na nachylonej desce, spuszczając puszkę z kompotem (dobre przybliżenie zerowej energii ruchu obrotowego) i puszkę mięsną. W końcu, jak pokazał p. Dohnalik, profesor UJ w zakresie Fizyki Atomowej, za pomocą doświadczeń ze staczaniem się, można rozróżnić jajko ugotowane od surowego (Foton, 85, lato 2004, s. 53).