Piaskowe obrazy

Drobny piasek przesypuje się w klepsydrze w sobie właściwym tempie - ani szybciej, ani wolniej. Siły tarcia między ziarenkami działają nieco podobnie do sił spójności w kropli wody - piramidka piasku na dole klepsydry ma sobie właściwą wysokość.

Podobnie w piaskowych obrazach - przesypują się one długimi minutami, tworząc wzory inne za każdym razem, szczególnie jeżeli ziarenka piasku mają różne kolory. Takie piaskowe kompozycje powstają między dwoma szklanymi płytkami, z wąską warstwą cieczy między nimi. Warstwa piasku leży na dnie, a u góry uwięziony jest wąski pasek powietrza. Po przewróceniu ramki ciecz natychmiast znajduje swoją drogę, aby spłynąć w dół, a piasek zostaje uwięziony ponad warstwą powietrza. Siły napięcia powierzchniowego wody wiążącej piasek utrudniają mu spłynięcie. Dopiero przerwanie warstwy powietrza, poprzez kanał-prekursor, umożliwia powolne przesypywanie się piasku.

Podobny kanał powstaje w atmosferze, i po nim wędruje wyładowanie elektryczne w czasie burzy.