Sprężyna "schodzi" po schodach wykorzystując siły grawitacji. Kiedy sprężynę puścimy po schodach, bezwadność górnego końca powoduje, że pokonuje ona martwy punkt i schodzi na niższe stopnie.

Obowiązuje tutaj prawo zachowania energii, które mówi że suma występujących energii zostaje zachowana (pominąwszy energię tarcia, która zostaje zamieniona w ciepło). Kiedy sprężyna schodzi w dół występują trzy rodzaje energii: energia potencjalna, kinetyczna i sprężystości. Za pomocą tej sprężyny można też pokazać jak rozchodzą się fale podłużne i poprzeczne.

"Slinky" przez wiele lat była zastrzeżona patentem.

Schodzenie sprężyny po schodach jest spowodowane jej początkowym zasobem energii potencjalnej, na szczycie schodów.

Sama zasada zachowania energii nie do końca wyjaśnia specyficzny sposób poruszania się sprężyny. Należy zwrócić uwagę również na zasadę zachowania pędu - sprężyna poruszając się w dół ma pewną składową pędu w poziomie, od jednego do drugiego schodka. To właśnie składowa pozioma pędu jest odpowiedzialna za pokonanie "punktu martwego" - koniec sprężyny porusza się głównie w dół, jednakże również nieco w poziomie.

Z punktu widzenia energetycznego, po "kompletnym" zejściu na niższy stopień, sprężyna akumuluje energię w formie energii sprężystej, ale nie rozciągnięcia lecz ściśnięcia. Ściśnięcie jest mniej widoczne niż rozciągnięcie, bo deformacja jest minimalna, lecz moduł Younga związany z takim ściśnięciem jest duży - jest to deformacja nie sprężyny jako takiej, ale materiału, z którego jest wykonana.

Wreszcie, ruch sprężyny jest falą (podłużną) ale bardzo specyficzną - to nie fala wędruje po sprężynie, ale sprężyna wędruje po fali, która prawie stoi w miejscu.