Z górki na pazurki -

czyli jak energia potencjalna zamienia się na energię kinetyczną
i jak się przy tym można dobrze bawić.

Pod górkę ale krokami

Właściwy dobór współczynników tarcia statycznego i dynamicznego jest podstawą działania wspinającego się Mikołaja. Wykorzystywane przy tym jest zjawisko dobrze znane przez żeglarzy, którzy cumują łodzie a wyjaśnione przez innego matematyka z czasów Bernoulliego – Jakuba xx Eulera. Jeżeli cumę owinie się o pal, nawet dużą łódź można zatrzyma małą siłą. Lina Mikołaja przechodzi przez jego zaciśnięte dłonie i owija się wokół kolan: najpierw tarcie statyczne wokół kolan przewyższa tarcie liny o dłonie (początkowo statyczne, a w czasie wspinania się – dynamiczne), później tarcie o dłonie przewyższa tarcie (dynamiczne) o wyprostowane teraz kolana. 

 Wstecz

Koncepcja i wybór eksponatów : Prof. Grzegorz Karwasz przy współpracy: dr Józefina Turło, dr Grzegorz Osiński mgr Krzysztof Służewski, mgr Andrzej Karbowski, mgr Elżbieta Dąbkowska, mgr Waldemar Krychowiak oraz Instytutu Fizyki Akedemii Pomorskiej w Słupsku
„Małyszownia” według pomysłu: Dr Jolanta Kruk, P. Tomasz Kuchta Wykonanie eksponatów: Warsztat UMK specjalne podziękowania: P. Dyr. mgr Tadeusz Robaczewski