Badania rozpadu beta kobaltu 60Co wykazały łamanie symetrii parzystości, lecz zachowanie symetrii CP ładunku i parzystości: w rozpadzie b- elektron jest wyrzucany w dół, w rozpadzie b+ anty-elektron (pozyton) w górę.
Niespodzianka nadeszła ze strony neutralnych mezonów K0, składających się z kwarku d i anty-kwarku s (i anty-mezon K0 z d i s). Mają one przez to parzystość równą zeru. Mezony te można rozważać jako mieszankę dwóch składników - o parzystości CP=1 i CP=-1. Mezon K0 o parzystości 1 rozpada się w czasie 0,9x10-10 s na dwa lżejsze mezony p+ i p- (składające się odpowiednio z kwarku u i anty-kwarku d lub u i d); mezon CP=-1 żyje 500 razy dłużej, bo rozpaść się może tylko na trzy mezony p0.
W 1964 roku zaobserwowano jednak, że około 1 na 500 z długożyciowych mezonów K0 "zmienia w locie" parzystość na CP=1 i ginie szybciej. Parzystość CP nie zostaje zachowana!
Dopiero w 1999 r. inne doświadczenia potwierdziły łamanie symetrii CP, choć nieznaczne. Ponieważ jednocześnie nie stwierdza się, w granicach błędu pomiaru łamania symetrii ładunku, parzystości i czasu (CPT), więc czas też nie jest symetryczny.
Jak to "celtyckie" czółenko:
nieznacznie niesymetryczne, a kręci się tylko w jedną stronę.
Podobnie czas: biegnie tylko naprzód!
*tzn. rzut ich momentu pędu na kierunek ruchu jest - 1h/2p (nadlatujące neutrino wiruje w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara).
