Neutrina powstają w rozpadach beta, jak np. 60Co—›60Ni+e-+n, unosząc "brakującą" do bilansu energię i pęd. Neutrina wprowadziły jeszcze jeden, oprócz swej niewidzialności problem do fizyki: są one zdecydowanie leworęczne (a raczej: lewoskrętne*). Dla odmiany, anty-neutrina n są prawoskrętne. W tym sensie neutrina są cząstkami wyjątkowymi, bo inne cząstki, jak elektrony mogą być prawo lub lewoskrętne.
Ze skrętności neutrin wynika złamanie symetrii parzystości: tylko cząstki lewoskrętne podlegają oddziaływaniom słabym, w których zachodzi zmiana ładunku, jak rozpad beta; cząstki prawoskrętne takim rozpadom nie podlegają.
Doświadczalne potwierdzenie asymetrii rozpadów beta pochodzi z 1958 roku: jądra kobaltu ustawione "w górę" w polu magnetycznym emitują elektron zawsze w dół a antyneutrino w górę.
*tzn. rzut ich momentu pędu na kierunek ruchu jest - 1h/2p (nadlatujące neutrino wiruje w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara).