Notki literaturowe: „Hekatomba w mezozoiku”

R. R. Rogers, D. W. Krause Le Scienze (Scientific American) No 464, kwiecień 2007

W północnozachodniej części dzisiejszego Madagaskaru odkryto złoże skamieniałości szczątków dużej ilości dinozaurów, w tym wielkich gadów mięsożernych, jak Majungatholus atopus. W badaniach uczestniczyli paleontolodzy prowadzący wykopaliska, geo-paleontolodzy (dla określenia wieku skał) a także specjaliści z zakresu tafonomii, którzy określają losy szczątków organicznych po śmierci zwierzęcia.

Nagromadzenie szczątków w jednym miejscu, wszystkich pochodzących sprzed mniej więcej 70 milionów lat, było trudne do wytłumaczenia. Rozrzucenie szczątków, ślady szczęk padlinożerców, wgryzy w szkieletach – dzieło skarabeuszy wskazywały, że śmierć zwierząt nie była skutkiem jednorazowego kataklizmu. Rozwiązanie przyniosły dopiero konsultacje ze specjalistami z zakresu zmian klimatycznych i tektoniki płyt Ziemi.

Okazało się, że w mezozoiku Madagaskar, oderwawszy się od Gondwany jakieś 130 milionów lat temu, zdryfował na południe, w okolice zwrotnika Koziorożca. 70 milionów lat temu w tej części kuli ziemskiej długie okresy intensywnych opadów były przerywane długimi okresami suszy.

Miejsce spoczywania szkieletów to po prostu koryto wyschniętej rzeki, gdzie dinozaury szukały resztek wody. Być lub nie być drapieżcą, wcale w przeżyciu nie pomagało. 

Animację przedstawiającą ruch kontynentów w przeszłości i przyszłości możesz znaleźć tutaj.

Przeczytaj artykuły prof. R.R. Rogersa:
Na tropie zabójcy sprzed wieków, zob: Świat Nauki, marzec 2007
Cannibalism in the Madagascan dinosaur Majungatholus atopus, zob: NATURE |VOL 422 | 3 APRIL 2003 |

Tekst: G. Karwasz
Układ html: K. Rochowicz, K. Służewski