W styczniu 1934 roku Jrena Joliot - Curie i jej mąż Frederyk odkryli sztuczną promieniotwórczość. W wyniku bombardowania folji z aluminium cząstkami , powstał nowy izotop promieniotwórczy fosforu. Otrzymali za to nagrodę Nobla.

Jądra tych izotopów rozpadają się z emisją pozytynową lub , związane jest to z przekształceniem jednego protonu w jądrze w neutron.

Rodzaj sztucznej promieniotwórczości zależy od typu reakcji, w której powstało jądro promieniotwórcze:

1) w wyniku reakcji (, p), (p, ), (d, ) – otrzymujemy jądro trwałe
2) w wyniku reakcji (n, ), (n, p), (n, ), (d, p) – otrzymujemy jądra o nadmiarze neutronów, zatem rozpadają się one przez przemianę beta-
3) reakcje (p, ), (p, n), (, n), (d, n), (, n), prowadzą do powstania jąder posiadających nadmiar protonów, czyli wykazujących promieniotwórczość lub wychwyt K – któremu towarzyszy zniknięcie z powłoki k jednego elektronu.

Reakcje jądra wywołane neutronami

Spośród wszystkich cząstek, które są zdolne do wywołania reakcji jądrowych najskuteczniejsze są neutrony

Najważniejsze reakcje to (n, ), (n, p), (n, 2n)

W przypadku jąder najcięższych może zajść reakcja rozszczepienia jądra na fragmenty o porównywalnych masach. W procesie tym zostają wyrzucone 2 lub 3 neutrony, oraz wydzielone duże ilości energi około 200MeV.

Pordukty rozszczepienia są - i promieniotwórcze.

Wyrzucone neutrony mogą spowodować następne reakcje rozszczepienia – jest to reakcja łańcuchowa.

Kontrolowana reakcja łańcuchowa zachodzi w reaktorach jądrowych. Pierwszy reaktor zbudował Feruni w 1942 roku. Natomiast niokontrolowana, lawinowa reakcja łańcuchowa zachodzi w bombie atomowej.