KOMINIARZ

Kominiarz wspina się w górę do komina po linie, dzięki pociągnięciom tej linki. W efekcie kominiarz znajduje się na samej górze, dzięki pracy wykonywanej przez osobę, która się bawi. Gdy linka zostaje pociągnięta w dół, to nogi kominiarza pozostają w spoczynku, a w górę przesuwają się jego ręce. Gdy linka zostaje puszczona - poluzowana, to ręce są nieruchome, a jego nogi przesuwają się w górę za pomocą pasa, którym kominiarz jest owinięty.

ZOBACZ FILM

Kominiarz wędruje w górę dzięki różnicy między siłami tarcia. Jak zauważyłeś ręce kominiarza są ściśnięte przy użyciu małej gumki i trzymają linę. Ręce zaciśnięte są na lince z jednej strony tak, aby mogły przesuwać się po lince, gdy nogi są nieruchome. Z drugiej jednak strony nie mogą być zaciśnięte za słabo, żeby mogły być nieruchome, gdy kominiarz zgina się po podciągnięciu w górę. Między kolanami kominiarza znajduje się kołek, przez który ukośnie przechodzi linka.  

Gdy kominiarz jest zgięty, nitka jest nawinięta na kołku pod kątem 300 stopni. W tej sytuacji siła tarcia (statycznego)  rąk o linkę jest mniejsza niż siła tarcia (statycznego) nóg, ręce wędrują w górę, a nogi są nieruchome. Pociągnięcie linki sprawia, że kominiarz zaczyna się prostować. Wtedy kąt, pod jakim jest nawinięta linka na kołek zmniejsza się i w efekcie siła tarcia (statycznego) nóg maleje, ale jest większa niż siła tarcia kinetycznego działającego na ręce. W przypadku, gdy kominiarz jest wyprostowany całkowicie, nogi wchodzą do góry. Przyczyną jest mniejsza siła tarcia nóg niż siła statycznego tarcia rąk.

wybierz inne doświadczenie

Słowa klucze: tarcie statyczne , siła tarcia