Młynek Crooksa

Młynek Crooksa (radiometr) składa się ze szklanej bałki wypełnionej gazem pod niskim ciśnieniem, a radiometryczny efekt, jaki obserwujemy jest przykładem zastosowania teorii kinetycznej gazów, skąd wiadomo, że średnia energia kinetyczna cząsteczki wzrasta wraz ze wzrostem temperatury: kiedy molekuły gazu uderzają w powierzchnie czarne, odbijają się z większą prędkością, niż uderzając w powierzchnie białe. Dzięki różnicy pędów przekazywanych przez cząsteczki przeciwnym stronom płytek powstaje siła odpychająca.

Efekt radiometryczny nie będzie zachodzić w bardzo niskich ciśnieniach (potrzebna jest odpowiednia liczba molekuł) ani też w wyższych (np. przy ciśnieniu atmosferycznym), ze względu na to, że w wyższych ciśnieniach cząsteczki zderzające się z "gorącą" płytką tracą część swojej energii (i pędu) w zderzeniach z cząsteczkami "zimniejszymi" i siła staje się mniejsza, mimo że w przekazywaniu energii i pędu bierze większa liczba cząsteczek.

Siła "odrzutu" fotonów jest o kilka rzędów wielkości za mała, aby wprawić wiatraczek w ruch.