Ludek na drabinie

Ludek to także odmiana jednostajnego ruchu, kiedy oczekiwalibyśmy raczej ruchu przyspieszającego.

Specyficzne schodzenie ludka po drabinie wynika z jego i drabiny konstrukcji.

Szczebelki drabiny są podwójne a sam ludek ma w swojej główce wyżłobione rowki, na końcu których wywiercone są walce. Podwójne szczebelki i rowki nie pozwalają "uciec" ludkowi z drabinki zmuszając go do cierpliwego schodzenia na dół, nakładają na niego pewnego rodzaju więzy.

Jeżeli postawimy ludka na szczebelku, znajdzie się on w równowadze nietrwałej, najdrobniejsze wychylenie środka ciężkości z płaszczyzny szczebelek powoduje obrót ludka wokół szczebelka drabiny, co jest możliwe właśnie dzięki wywierconym otworkom. W końcowym efekcie ludek opada na niższy szczebelek, gdzie cały cykl ruchu w dół się powtarza na skutek posiadanej energii potencjalnej.