Wahadło chaotyczne

Ruch wahadła nad boiskiem zależy od wielu czynników, takich jak: siła tarcia (teoretycznie można ją zmienić umieszczając wahadło np. w cieczy), siła, z którą wahadło jest przyciągane w kierunku swobodnego położenia równowagi (siła grawitacji; można ją zmieniać przeprowadzając eksperyment na różnych wysokościach), siła z jaką przyciągane jest wahadło do magnesów czy też dokładne ich położenie.

Oznaczmy każdą z "bramek" innym kolorem. Obserwujmy teraz, do której z nich trafi wahadło puszczone z jednego, ściśle określonego punktu płaszczyzny. Po każdej zmianie położenia początkowego punktu oznaczajmy go kolorem bramki, przy której zatrzyma się wahadło. "Przemiatając" w ten sposób całą płaszczyznę otrzymamy bardzo ciekawy i ładny wykres.

Z kolei obrazek z boku stał się godłem badaczy chaosu. Nazywany jest Atraktorem Lorenza (albo "efektem motyla", ponieważ przypomina swoim kształtem skrzydła motyla). Układ nigdy się nie powtarza dokładnie, trajektorie nigdy się nie przecinają.

Jest to tzw. fraktal czyli wykres, który cechuje się samopodobieństwem. Przykładem fraktala spotykanym w przyrodzie jest kalafior, którego fragment jest podobny do całości.