Piłeczka umieszczona w strumieniu ciepłego powietrza z suszarki unosi się swobodnie. Drga ona nieco na prawo i lewo, ale nie spada. Oznacza to, zgodnie z zasadami dynamiki Newtona, że na piłkę działają siły równoważące się (siła grawitacji jest równoważona przez wznoszącą się siłę oporu powietrza). Nieco podobnie jak w jednostajnym spadku "spadochroniarza", z tym że to powietrze przepływa a piłka wisi.

A dlaczego położenie równowagi piłki jest w środku strumienia, tam gdzie prędkość jest największa i powinno wręcz piłeczkę wywiać? Wyjaśnia to tzw. prawo Bernoulliego. Mówi ono, że gdzie prędkość przepływu jest większa, tam ciśnienie niższe. To zmniejszone ciśnienie w centrum strumienia wciąga do środka piłeczkę.

To samo prawo Bernoulliego powoduje, że samoloty unoszą się w powietrzu.

Oporami powietrza interesował się już Newton, który wprowadził znane współczynniki oporu aerodynamicznego "c".

Współczynniki te wynoszą: 0,47 dla kuli, 0,8 dla cylindra, 0,2 dla pocisku. Skoczek spadochronowy stara się zwiększyć opór powietrza, w wyścigach Formuły I odpowiednio dobrane skrzydła zapewniają dostatecznie silny nacisk kół na podłoże (a co za tym idzie, i siłę tarcia).

Piłki na filmach wiszą w strumieniu powietrza, i poruszone wracają do jego środka. Możemy, powiedzieć, że są w położeniu równowagi trwałej, jak Wańka-wstańka, głowa psa kiwaczka, lub lewitron w studni potencjału pola magnetycznego.