Zaraz, zaraz, chyba jakaś pomyłka! Jak plastelina to plastyczna, a jeśli już elastyczna, to powinna się nazywać "elastina", prawda? A właśnie nie!

"Star-lite", czyli gwiezdny materiał jest właśnie przykładem elastycznej plasteliny: jeśli modelujemy go powoli, wydaje się niezwykle plastyczny, wydłuża się prawie w nieskończoność to pod wpływem minimalnej siły, wręcz "płynie". Ale po zrobieniu z niego piłeczki zachowuje się niezwykle sprężcie, odbijając się z minimalną stratą energii, nie gorzej niż piłeczka z kauczukowa.

Ten wynaleziony w połowie XX wieku silikonowy polimer jest przykładem, jak zwyczajowy podział materiałów na spręyste, plastyczne i kruche jest sztuczny, szczególnie w dobie współczesnej technologii. A nawet podział na ciecze i ciała stałe nie jest do końca jasny. No bo guma do żucia czym jest?

"Krzywe Hooke'a" zawodzą w tym przypadku, ponieważ nie uwzględniają szybkości odkształcenia. "Star-lite" jest plastyczny przy powolnych odkształceniach, sprężysty przy szybkich. "Star-lite" to polimer na bazie krzemu, w których w trakcie odkształcenia rozrywane są słabe wiązania (wodorowe) pomiędzy pojedynczymi cząsteczkami polimeru.

"Star-lite", wynaleziony w 1943 roku w firmie Dow Corning i znany też pod nazwą "Silly putty" jest tylko jednym z przykładów nowoczesnych materiałów o zadziwiających własnościach fizycznych. Biały polimer w proszku, poliakrylan sodu błyskawicznie wsysa wodę - jest w stanie wchłonąć jej 500 razy więcej niż jego własna masa. Idealny dla "pampersów".

Inny polimer, tlenek polietylenu, o masie 4.000.000 jednostek atomowych (jak 4 miliony atomów wodoru) przelewa się w nieskończoność ze szklanki do szklanki.