Mówi się "świat jak w kalejdoskopie", gdy chcemy powiedzieć jak się szybko coś zmienia. W rzeczywistości, "kalejdoskop", to z greckiego "piękny" a nie zmienny obraz. Chcesz zobaczyć świat w kalejdoskopie? Spójrz przez rurkę. Pięknie?

Aby zrozumieć jak działa kalejdoskop, spójrz na lampkę, ale z jego "odwrotnej strony". Lustra są tylko trzy, czasem tylko dwa. Zielone okruchy umieszczone wewnątrz, między dwoma przesłonami, jedną matową a drugą przezroczystą, przypominają zielone liście, różowe - płatki kwiatu, zaś czerwona igiełka przypomina łodygę.

Kalejdoskop był ulubioną rozrywką na dworze królowej Wiktorii w Anglii ponad sto lat temu.

Kalejdoskop został wynaleziony przez fizyka szkockiego Davida Brewstera (1781-1868), tego samego, który opisał prawo polaryzacji przez odbicie od powierzchni dielektryków.

Lustra, ułożone wzdłuż osi kalejdoskopu, tworzą wzajemny kąt 22,5°, 30° lub 60°. Kwieciste obrazy, jakie widzimy, powstają w wyniku wielokrotnego odbicia od luster znajdujących się wewnątrz kalejdoskopu.

A sama nazwa "kalejdoskop" pochodzi z greckiego kalos (piękny) + eidos (obraz) + skopeo (widzieć).