Hel jest pierwiastkiem chemicznym należącym do grupy VIII w układzie okresowym. Charakterystyczną cechą tego pierwiastka jest bardzo niska temperatura topnienia(-272,2^oC). Hel posiada 4 znane izotopy, które posiadają kilka ważnych zastosowań. Helu głównie używa się w reaktorach jądrowych jako czynnik chłodzący, używa się go także w badaniach kriogenicznych oraz do wypełniania lamp jarzeniowych, termometrów niskotemperaturowych, balonów oraz w mieszaninie gazowej, którą oddychają nurkowie głębinowi. Ten pierwiastek jest używany także do produkcji lasera helowego. Hel nie jest gazem otrzymywanym z atmosfery ziemskiej, jego źródłem jest rozpad promieniotwórczy jąder w głębi ziemi. Podczas tego rozpadu powstają cząstki alfa, które tracą prędkość i zdobywają brakujące im elektrony. Tak powstaje hel, który następnie zostaje uwięziony w złożach ropy naftowej i gazu ziemnego. Podczas wydobywania tych surowców hel oddziela się od nich, a następnie zostaje sprzedany. Neutron ulega rozpadowi beta. Gdyby obserwować swobodny neutron, można było zobaczyć jego rozkład po około ośmiu minutach. Produktem tego rozpadu jest proton, neutrino i elektron. Neutron jest w jądrze trwały i zabezpieczony przed rozpadem tak długo, jak długo tam pozostaje. Hel jest używany także do budowy "koszulek", które mają polepszać wymianę ciepła w rurkach w reaktorze jądrowym. Z helem spotykamy się także przy promieniowaniu alfa. Cząstkami alfa nazywamy cząstki złożone z dwóch neutronów i dwóch protonów będące także jądrami helu. Promienie alfa są silnie pochłaniane przez różne substancje, dlatego ich zasięg jest nieduży. Podsumowując, hel ma wiele promieniotwórczych zastosowań, a jego izotopy są wykorzystywane do wielu przydatnych celów.