Kula plazmowa

Kula jest pełna błędnych piorunów, które podążają za palcem. Świecący gaz w kuli to zwykłe powietrze tylko nieco rozrzedzone, a tańczące włókienka to sznury plazmy - prądu elektrycznego przepływającego w gazie. Skąd ten prąd płynie? Ze środka kuli. A dokąd? Do naszego palca, albo do "reszty świata", na zewnątrz kuli. Uwaga na rozruszniki serca!

Kula jest pełna błędnych piorunów, które podążają za palcem. Świecący gaz w kuli to zwykłe powietrze tylko nieco rozrzedzone, a tańczące włókienka to sznury plazmy - prądu elektrycznego przepływającego w gazie. Skąd ten prąd płynie? Ze środka kuli. A dokąd? Do naszego palca, albo do "reszty świata", na zewnątrz kuli. Uwaga na rozruszniki serca!

Kula plazmowa składa się ze szklanej bańki wypełnionej rozrzedzonym gazem (1-10 mm Hg) oraz centralnej elektrody. Cokół lampy w miejscu, gdzie osadzona jest kula zawiera elektryczny obwód oscylacyjny, który zasila wewnętrzną elektrodę wysokim napięciem ok. 10 000 V ze zmienną polaryzacją o częstotliwości ok. 35 000 Hz. Pole elektryczne rozchodzi się radialnie, a włókienka plazmy mniej więcej za nim podążają. Gaz świecący na różowo i na niebiesko to zwykły azot.

Lampa plazmowa przypomina rurę neonową. Ta też jarzyłaby się siną poświatą, gdyby nie miała na ściankach ochronnego ekranu, który świeci na biało. Tylko że lampa neonowa ma dwie elektrody, a kula plazmowa świeci do "reszty świata".