Konduktor kulisty z ostrzem, do którego podłączamy maszynę elektrostatyczną lub generator Van de Graffa. Do ostrza konduktora, na odległość ok. 10 - 15 cm, zbliżamy główkę elektroskopu. Ładuje się on trwale.
Efekt wyjaśnia zjawisko emisji polowej. Gęstość ładunku na ostrzu jest tak znaczna, że (przy ujemnym ostrzu) wymusza emisję elektronów. Uwolnione elektrony prawie natychmiast łączą się z cząsteczkami powietrza, tworząc jony ujemne. Jony te są odpychane przez ostrze. Jeśli ostrze jest dodatnie, elektrony są odbierane od cząsteczek gazu z najbliższego otoczenia i tworzą się jony dodatnie. Znaki ładunku na elektroskopie i na ostrzu są takie same.
Zamiast elektroskopu przed ostrze możemy ustawić płomień zapalonej świecy, lub młynek Franklina (wiatrak z cienkiej blachy). Po uruchomieniu generatora młynek się obraca. Jony odpychane przez ostrze, zgodnie z III zasadą dynamiki, oddziałują na nie w przeciwnym kierunku.