Dwie twarde kulki są zawieszone na osobnych sznurkach. Rytmicznym ruchem można doprowadzić je do okresowych zderzeń. Każda z kul będzie się poruszała po swoim półokręgu odbijając się od "towarzysza" w najniższym i najwyższym ich położeniu. Dla wprawnej ręki zderzenia te mogą się odbywać również w innych płaszczyznach.
Gdybyśmy stale nie wprawiali kulek w ruch, to zaraz przestały by się one zderzać. Nie ma zderzeń idealnie sprężystych i w każdym stuknięciu kulki traconą nieco energii, choćby na wytwarzanie hałasu. Rytmiczne poruszanie ręką dostarcza kulkom tyle energii, ile w zderzeniu straciły - nie przyspieszają więc ani nie spowalniają.