Zapalacz ten ma typową budowę cewki Ruhmkorffa: małą ilość uzwojeń pierwotnych i znacznie większą liczbę (trzy sekcje i cieńszy drut) uzwojeń wtórnych. Podobnie jak w oryginalnej cewce, równolegle do uzwojenia pierwotnego znajduje się mały kondensator (dla wygaszenia drgań wysokiej częstości, które utrudniałyby powstanie wysokiego napięcia na uzwojeniu wtórnym). Jedynie rdzeń transformatora, oryginalnie w postaci równoległych drutów żelaznych (dla uniknięcia prądów indukowanych w rdzeniu) został zastąpiony ferrytem a przerywnik dzwonkowy układem elektronicznym.
Cewka Ruhmkorffa stanowi również zasadniczy element układu zapłonowego silników spalinowych, szczególnie starszego typu - przerywnik był w tych układach sterowany przez ruch "wałka rozrządu" a wysokie napięcie jest podawane na świece zapłonowe.