Na dwóch słupkach rozpinamy w płaszczyźnie południka dowolny przewód, pod którym ustawiamy igłę magnetyczną. Przez przewód przepuszczamy prąd o natężeniu 2-3 A. Igła zmienia wychylenie. Aby pokazać, że taki sam efekt wywoła przepływ jonów, przewód zastępujemy wydłużoną U - rurką napełnioną roztworem kwasu siarkowego z zanurzonymi elektrodami miedzianymi.
Ale do doświadczenia Oersteda wystarczy już płaska bateryjka, niezbyt gruby i niezbyt krótki drut (o całkowitym oporze rzędu 10 omów) i kompas turystyczny. Długi drut pozwala na modyfikacje doświadczenia: jak wychyla się igła, jeśli w pobliżu znajduje się jeden, dwa, trzy zwoje drutu, prąd płynie w tym samym lub w przeciwnym kierunku.