Zainteresowany pracami Galvaniego, na temat elektryczności zwierzęcej, sam długo eksperymentował. Doszedł do wniosku, że mięsnie żaby w doświadczeniach Galvaniego odgrywają rolę uboczną. Wyprowadził wniosek, że dwa różne metale oraz ciało pośrednie w postaci cieczy dają możność wytworzenia prądu, inną metodą niż potarcie. Innymi słowy, Volta zbudował pierwsze źródło prądu, zwane ogniwem elektrycznym.
Poszeregował także metale, uzależniając ich miejsce w szeregu od ilości wytwarzanej elektryczności. Na początku w szeregu Volty znalazł się cynk, w środku miedź, na końcu zaś srebro. Metale nazwał Volta przewodnikami pierwszej klasy, natomiast ciecze przewodnikami drugiej klasy (elektrolity). Niezmordowany badacz zbudował baterię elektryczną. Powstała ona na skutek złożenia szeregu płytek metalowych (miedź i cynk) na przemian z elektrolitem, zawartym w nasączonym wojłoku.
Zalety źródła prądu Volty nie były wykorzystywane natychmiast. Przez wiele lat eksperymenty z elektrycznością wykonywano nie tylko w celach poznawczych, często stawały się rozrywką, zabawiały wytworne towarzystwo salonowe.