 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Przegląd prasy | Dla nauczycieli | Dla młodzieży | Przyroda | Video-fizyka | Fizyka współczesna | Projekt FCHGo | Innowacyjna fizyka | Projekt E4 |
Niestety pogoda nie dopisła, i nie mogliśmy zobaczyć tego zakrycia. Nie przeszkodziło to jednak, żebyśmy porozmawiali trochę o zakryciach (nie tylko Wenus) na niebie.
Było to dzienne zakrycie. W Toruniu rozpoczęło się około godziny 9:45, a zakończyło około 10:37. Niebo było już od dawna jasne (Słońce wschodziło tego dnia o 6:08), do tego w pobliżu znajdowało się Słońce. Gdyby niebo było bezchnurne , nie przeszkodziłoby to jednak w tym, żebyśmy (najlepiej po zaopatrzeniu się w lornetkę) zaobserwowali to zjawisko. Wenus tego dnia była dość jasna. Jej wielkość gwiazdowa1 wynosiła około -3 mag (magnitudo) (wielkość gwiazdowa (jasność) najjaśniejszej gwiazdy - Syriusza wynosi ok -1,5 mag, a najsłabszych gwiazd, jakie możemy dostrzec bez używania przyrządów optycznych to około 5-6 mag; Słońce ok -12,6 mag, Księżyc w pełni ok -8 mag).
Zakrywanie Wenus trwało około 15 sekund. Oznacza to, że ta planeta widoczna z Ziemi (w porównaniu do gwiazd) ma dość duże rozmiary kątowe (czas zakrycia gwiazdy jest rzędu ułamka sekundy, praktycznie jest to ściśle określony moment).
Uwaga: Pamiętaj, żeby nie patrzeć bezpośrednio na Słońce, zwłaszcza używając lornetki/teleskopu. Może to spowodować nieodwracalne zmiany w siatkówce oka.
1 - w fizyce do określania natężenia światła używa się luksów, jednak w astronomii ze względów historycznych i praktycznych stosuje się magnitudo 2 - symulacje wykonane programem Stellarium
Tekst, zdjęcia: KS |
|||||
