Księżyc jest
nieodłącznym towarzyszem Ziemi. Misje Apollo przywiozły kawałki
księżycowych skał, przypominających skały obecne w zewnętrznej części
Ziemi, czyli w płaszczu. Oznacza to, że te skały były kiedyś częścią
Ziemi. Około 100 milionów lat uformułowaniu się, Ziemia została
uderzona przez obiekt wielkości Marsa.
Kolizja wyrwała
potężny kawał materii Ziemi, która jak się uważa, w ciągu 24 godzin
utworzyła Księżyc. To był najbardziej gwałtowny dzień w historii Ziemi.
Na początku swojej historii, orbita Księżyca znajdowała się bliżej niż
dzisiaj. Obecnie oddala się o około 4 cm rocznie. Księżyc jest główną
przyczyną pływów oceanicznych, które pomogły w wyjściu życia z morza na
ziemię.
Dziwnym zbiegiem okoliczności rozmiary kątowe Księżyca widzianego z
Ziemi są prawie takie same jak rozmiary kątowe Słońca widzianego z
Ziemi.
Powyższe zdjęcie
wykonała z powierzchni Księżyca jedna z misji Apollo. Trudno jest
powiedzieć, czy to on towarzyszy Ziemi czy ona jemu.
Okres obrotu Księżyca wokół własnej osi jest taki sam jak jego ruchu
orbitalnego wokół Ziemi; czyli tylko połowa Księżyca jest widoczna z
Ziemi.
Taka korelacja
nie jest unikatowa w Układzie Słonecznym; np. rezonans 2: 3 ruchu
obrotowego i obiegowego Merkurego. Jednakże istnieją siły, które
spowalniają ten ruch. Dla systemu Księżyc + Ziemia są to pływy
oceaniczne, które absorbują energię i prowadzą do korelacji okresów
obrotowych i obiegowych.
Księżyca nie odgrywa kluczowej roli wyłącznie w kwestii pływów na
Ziemi. Symulacje wykazały, że bez Księżyca w ciągu 10 milionów lat oś
Ziemi zaczęłaby się mocniej wahać. Innymi słowy, o wiele mniejszy i 81
razy lżejszy Księżyc, w stosunkowo niewielkiej odległości (około 10
obwód Ziemi) sprawuje funkcję stabilizującą na naszej planecie.
Podobnie jest w
polinezyjskich łodziach, gdzie mniejsza łódź stabilizuje większą.
Śmieszny druciany
rower pozostaje w równowadze dzięki małej kulce na drugiej stronie
dźwigni.
Dowiedz się wiecej o układzie Ziemia-Księżyc
Tekst: GK
WWW: KS