Potencjał normalny reakcji jest równy napięciu mierzonemu na danej elektrodzie w stosunku do "elektrody" wodorowej - elektrody platynowej w otoczeniu gazowego wodoru.
Potencjał elektrody,czyli różnica potencjałów na granicy zetknięcia metali z roztworami, ma bardzo duże znaczenie w teorii ogniw galwanicznych. Siłę elektromotoryczną ogniwa SEM wyznacza się względem elektrody porównawczej. Tą elektrodą jest standartowa elektroda wodorowa, której potencjał przyjęto jako równy 0 w każdej temp. Jest to płytka platynowa pokryta rozdrobnioną platyną zanurzona w 1 molowym roztworze mocnego jednoprotonowego kwasu i opłukiwana stale gazowym wodorem pod ciśnieniem 1013 hPa. Na elektrodzie wodorowej zachodzi reakcja H2=Ž2H+ + 2e
Aby zmierzyć potencjał elektrodowy dowolnej elektrody należy połączyć badaną elektrodę z elektrodą wodorową w ogniwo galwaniczne. Wartość potencjału półogniw metalicznych mierzona w roztworach 1 molowych, nosi nazwę potencjałów standartowych tych elektrod. Wartości te są charakterystyczne dla każdego układu redox, a takim układem jest układ: metal-kation metalu. Szereg metali ułożony w kolejności wzrastania potencjałów standartowych tworzonych przez nie elektrod nosi nazwę szeregu napięciowego elektrod metalicznych.
Każdy metal tego szeregu wypiera następne metale z roztworu ich soli. Wszystkie metale występujące w szeregu przed wodorem posiadają ujemne potencjały normalne. Są to metale "nieszlachetne", które wypierają wodór z kwasów czyli rozpuszczają się w kwasach z wydzieleniem wodoru. Wszystkie metale występujące w szeregu napięciowym za wodorem posiadają dodatnie potencjały normalne. Są to metale "szlachetne", które nie wypierają wodoru z kwasów.
Najniższy potencjał ma lit (-3,0401 V), a najwyższy złoto (+1,692 V).