P (phosphorus), pierwiastek chemiczny z V grupy układu okresowego pierwiastków, liczba atomowa 15, masa atomowa 30,9738. Fosfor występuje w postaci jednego trwałego izotopu 31P. Ważnym promieniotwórczym izotopem jest 32P (T1/2=14,22 d.) Układ zewnętrzny elektronów w atomie: 3s23p3. Enenrgie jonizacji: P0- P1+ - P2+ - P3+ - P4+ - P5+ - P6+ wynoszą odpowiednio (w eV): 10,55; 19,65; 30,16; 51,35; 65,01; 220,41. Promień atomowy 1,3 angsztrema (ang.), promienie jonowe: P5+ - 0,35 ang., P3+ - 1,86 ang. Istnieje kilka odmian alotropowych fosforu. Najbardziej rozpowszechniony jest fosfor biały (lub żółty), występujący w 2 odmianach: wysokotemperaturowej - a i niskotemperaturowej (temperatura przejścia wynosi 76,9 0C) - odmiana b(krystalizuje w układzie rombowym lub jednoskośnym); fosfor b wykazuje dwójłomność światła. Fosfor czerwony również ma kilka odmian różniących się strukturą, np. czerwony I - bezpostaciowy, czerwony IV - krystalizujący w układzie tetragonalnym lub heksagonalnym, czerwony V - krystalizujący w układzie trójskośnym. W związkach chemicznych główna wartościowość fosforu wynosi 5+. Fosfor jest bardzo reaktywny; w powietrzu fosfor biały ulega samozapaleniu w temperaturze 44 0C, czerwony - w temperaturze 2600C. W fosforze stopionym rozpuszcza się rtęć.
Źródło: Encyklopedia Fizyki, PWN Warszawa 1972