Ogniwo Daniella
Biegun dodatni w ogniwie Daniella stanowi płytka z miedzi zanurzona w roztworze siarczanu miedzi (CuSO4), biegun ujemny - płytka cynkowa zanurzona w roztworze kwasu siarkowego z domieszką siarczanu cynku. Roztwór siarczanu miedzi znajduje się w naczyniu z porowatej gliny, przez nią odbywa się dyfuzja obu roztworów.
Na biegunie ujemnym Zn przechodzi do roztworu, na biegunie dodatnim wydziela się Cu z roztworu. Wskutek tych procesów przebiegających samorzutnie płytka Zn uzyskuje potencjał ujemny w stosunku do roztworu, czyli gromadzi się na niej nadmiar elektronów, na elektrodzie z Cu uzyskującej potencjał dodatni, występuje niedobór elektronów. Różnica potencjałów w warstwie podwójnej metali narasta dopóki przebieg przechodzenia metalu do roztworu, bądź wydzielanie się metalu z roztworu nie zostanie zahamowany przez pole elektryczne.
Napięcie ogniwa Daniella jest stałe w czasie i mało zależne od temperatury. Wynosi ono około 1 wolta.