Pierwiastki promieniotwórcze położone za uranem noszą nazwę pierwiastków transuranowych lub transuranów, które są jednocześnie aktynowcami (aktynowce mają liczbę atomową od 89 do 103, transuranowce mają liczbę atomową większą niż 92, aktynowce o liczbie atomowej mniejszej niż 92 są nazywane cisuranowcami, a o liczbie większej od 95 - kiurowcami). Z pierwiastków radioaktywnych występujących w przyrodzie tylko uran U (Z=92), tor Th (Z=90) i protaktyn Pa (Z=91), mają izotopy o długim czasie życia, porównywalnym z geologicznym wiekiem Ziemi (wskutek czego nie zdążyły się rozpaść) - są więc jedynymi pierwotnymi pierwiastkami promieniotwórczymi, to znaczy takimi, które istnieją na Ziemi od chwili jej powstania. Śladowe ilości neptunu Np (Z=93), czy plutonu Pu (Z=94) spotyka się w niektórych minerałach uranu, gdzie tworzą się pod wpływem neutronów promieniowania kosmicznego. Wykorzystywany jest w zegarach atomowych i jako źródło cząstek beta. Myśli się o zastosowaniu tego pierwiastka w przyszłości jako składnika tzw. baterii jądrowych. Promet emitując promieniowanie beta pobudza fosfor do świecenia. Światło to może być zamienione na energię elektryczną w ogniwach fotoelektrycznych. (patrz też promienie rentgena)